Niestety również najmniej komfortowe dla pacjenta. Protezy akrylowe bez dodatkowego wsparcia w postaci implantów są niezwykle trudne w użytkowaniu (zwłaszcza dolna). Brak stabilności i duża ruchomość jest niezmiernie irytująca szczególnie podczas jedzenia i mówienia. Trudności, o których mowa zawsze dotyczą protezy dolnej. Przy małym polu nieruchomym, którym jest wyrostek kostny mamy masę elementów ruchomych (język, policzki, wargi). Stąd wynikają trudności w utrzymaniu dolnych protez.
proteza szkieletowa – uzupełninie lepsze od zwykłej protezy akrylowej, ale bardzo niekosmetyczne. Składa się z metalowego szkieletu i klamer. Klamry utrzymują protezę na zębach. Jednak, w związku z rozbudowaną konstrukcją, są niestety widoczne w większości przypadków. Tak więc uzupełnienie, które funkcjonalnie jest wygodniejsze, estetycznie ma niewiele do zaoferowania. Poza tym po pewnym czasie klamry mogą uszkadzać tkanki zęba i je po prostu ścierać.
Jest to bardzo precyzyjna, ogromnie stabilna i wygodna w użytkowaniu proteza. Bardzo skomplikowany jest sposób jej wykonania i wymaga dużych umiejętności zarówno od lekarza, jak i od technika dentystycznego. Proteza składa się z kilku elementów. Z protezy jako takiej i koron protetycznych. Korony są po dwie do jednego zęba. Jedna umieszczona jest na zębie naturalnym pacjenta, a druga wbudowana jest w protezę. Pacjent zakładając protezę wsuwa jedną koronę w drugą. Dzięki temu jej stabilizacja jest ogromna. Nie rusza się ona podczas jedzenia, ani mówienia, a to z kolei zapewnia pacjentowi wyjątkowy komfort.
ten szczególny rodzaj protezy szkieletowej jest rozwiązaniem bardzo estetycznym i stabilnym. Nie ma klamer, które są tak bardzo widoczne w protezie szkieletowej. Utrzymanie zapewniają elementy wbudowane z jednej strony w protezę, a z drugiej w konstrukcję mostu lub zblokowanych ze sobą koron.
I to jest wada tej protezy. Trzeba wykonać albo most protetyczny, albo korony. Po dwie na każdym końcu łuku zębowego. Co za tym idzie należy oszlifować kilka zębów. Powodem jest rodzaj utrzymania (zasuwa), która większość sił przenosi na zęby utrzymujące. Dzięki temu zyskujemy świetną stabilizację i możemy zrezygnować z klamer, ale poprzez szlifowanie niszczymy strukturę kilku zębów.
jest to rozwiązanie zapewniające utrzymanie protezie akrylowej, kiedy pacjent stracił wszystkie zęby. W celu lepszej stabilizacji uzupełnienia możemy wszczepić co najmniej cztery implanty w szczęce i od dwóch do czterech w żuchwie. Implanty poprzez swoje połączenie z protezą zapewnią jej poprawę stabilizacji i zwiększenie komfortu użytkowania pacjentowi. Będą działać jak zęby naturalne w protezie teleskopowej.
